Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Eλα να μιλησουμε με λιγο κοκκινο κρασι

Ξερεις , ρε φιλε ,τι ειναι η ζωη ;Πολλες φορες το εχω σκεφτει αυτο το ερωτημα αλλα ποτε δεν εβρισκα απαντηση πειστικη . Βασικα , εβρισκα πολλες πειστικες απαντησεις , καμια ομως δεν ειχε τετοιο καλουπι που να χωραει την αληθεια . Ετσι , οσο και αν την εβλεπα μπροστα μου να αιωρειται , καθε φορα που απλωνα το χερι και πιστευα πως την ειχα κλεισει στην παλαμη μου (!) εκεινη παντα ξεγλιστρουσε . Την επιασα , δεν την επιασα ; Την κρατησε εστω και για λιγο η απο τις εσοχες των δαχτυλων μου ειχε ξεφευγε απο την αρχη ; Δεν γνωριζω . Η μονη πλευρα της αληθειας που εχω γνωρισει για την ζωη ειναι εκεινος ο ισκιος που περιπαιζει αναμεσα στα βλεφαρα σου καθε φορα που συμμετεχεις σε ενα μυστηριο του κοσμου . Ξερεις απο εκεινα που παυεις να εισαι ανθρωπος γιατι ψηλωνεις .
 Ακομα και τωρα με αυτην την συζητηση μας δεν ειμαστε εμεις . Εχουμε αλλαξει γιατι μεσα μας γενναμε ιδεες . Μερικες τις εκφραζουμε , αλλες τις αφηνουμε να φλεγονται στα στηθη μας , μεχρι να γινουν σταχτες και να κολλησουν στον ουρανισκο μας . Αμα  τωρα φτυσω σταχτες μην εκπλαγεις . Δεν ξερεις ποσες ιδεες καταπια γιατι ετρεμα και μονο στην οψη τους . Καποια πραγματα εμεις ως ανθρωποι τα φοβομαστε και τα κρυβουμε . Οχι απαραιτητα απο τους αλλους . Συχνα ο αυστηροτερος κριτης θα παρουσιαζεται πισω απο εναν καθρεφτη . 
Βεβαια , θα με συμβουλευσεις , αφου δεν μπορω να ξεσκεπασω την αληθεια (τη δικη μου , τη δικη σου δεν εχει σημασια ) τοτε γαιτι να με απασχολει ; Χωρις αυτην , αλλωστε , ζουν οι περισσοτεροι ανθρωποι - για να μην γινω αρνητικη αν προφερω "ολοι" - .
   Σε βλεπω να χαμογελας . Το προσωπο σου συσπαται . Ειναι αστειο . Μα μη γελας με αυτα . Δεν ειναι τοσο θεωρητικα οσο φαινονται . Μα και αν ειναι  εσυ ποτε σου δεν τα σκεφτηκες ;  Ποτε δεν περασες τα ορια αναμεσα στην πραγματικοτητα και στη φαντασια ( γιατι φαντασια ειναι η καθε σκεψη ) ;  Τωρα στα ματια σου λιωνει ο παγος . Ειδες που με νιωθεις ! Μη ντρεπεσαι που περασες την γραμμη . Ανθρωποι ειμαστε και ως τετοιοι οφειλουμε που και που να ξεπερναμε τα ορια . Ναι , καλα ακουσες . Τα ορια τα βαλαμε για ασφαλεια , ωστε να μην πονεσει πολυ η υπαρξη μας μεσα στο χαος της . Αν τα περασεις με καρδια αγνη με στοχο να παρεις φορα να πας στον ουρανο δεν πειραζει . Αρκει οταν φτασεις να ριξεις σκοινι για τους υπολοιπους . 
  Ασχετη ερωτηση αλλα ποιος εβαψε μπλε τον ουρανο ; Δεν ξερεις ουτε και εσυ . Δεν πειραζει . Θα κοπιασουμε μαζι και θα μαθουμε . Σε εμπιστευομαι , φιλε μου . Σε εμπιστευομαι σε τετοιο βαθμο που θα στηριξω στις γραμμες των χεριων σου ολο τον κοσμο μου - με οση αληθεια ενδεχομενως  να εμπεριεχει . Ξερω πως τα χερια σου ειναι σταθερα . Αν δεν ειναι θα γινουν γιατι με αγαπας και απο αυτο και μονο θα αντλεις δυναμεις . 
  Το πρωτο που πρεπει να μαθεις για εκεινον τον κοσμο  ειναι οτι δεν μοιαζει με τον ηλιο . Τωρα οσα πειραματα και αν κανεις στο φως εκεινο μπορει και να σε καψει . Στον δικο μου κοσμο το φως ειναι αβλαβες . Τρεφει το δερμα σου και απο τους πορους του εισχωρει στο εσωτερικο σου . Δινει ζωη στις λεξεις , στη σημασια , στις πραξεις . Η λεξη θα ντυνεται με νοημα , η σημασια θα αποκτα διαυγεια και η πραξη αξια . 
Με το φως οδηγο τα διαμαντια δεν θα μπερδευονται στη λασπη . Καπως ετσι φανταζομουν το χαος της υπαρξης να δειχνει ντυμενο με την ταξη . 
  Μετα τον ηλιο , χαραξα τα βουνα . Το σχεδιο εγινε με μολυβι για να μπορω να σβηνω τα λαθη . Κατηργησα καθε αλλη γραφικη υλη . Μοναχα το ταπεινο γκριζο χρωμα θα κατεγραφει την ιστορια . Δεν ηθελα βλεπεις ο καθενας να σηκωνει το δαχτυλο του προκλητικα για να υποδειξει τον ενοχο οταν θα εβλεπε ενα ελλατωμα στον κοσμο . Ηθελα να μπορουσε αυτος ο καθενας να το διορθωσει , να το σβησει με τη γομα του και να προχωρησει χωρις να κουβαλαει κοκκους κακιας . Σκεφτομουν  , ισως με παιδικη αφελεια , πως οταν θα εδινες στον καθενα ενα μολυβι και μια γομα και απο μικρους τους ενημερωνες πως ειναι υπευθυνοι για το πως κατασκευαζεται ο κοσμος εκεινοι θα φροντιζαν να τον ορθωσουν με συνεπεια .   
    Υστερα απο αυτα αφησα τα ολα τα χρωματα να ανακατευτουν μεταξυ τους και να γεμισουν το κενο αναμεσα στη φυση και στα δημιουργηματα της , αναμεσα στον ανθρωπο και τον συνανθρωπο . Αφησα τις μπογιες να τρεξουν , να σταξουν , να δημιουργησουν γραμμες που θα τεμαχιζαν την αποσταση μεταξυ μας . Εδωσα σε καθε χρωμα και ενα ψευδωνυμο για να δημιουργησω την μαγεια και αφησα τον καμβα να στεγνωσει . Δεν ηθελα να ημουν ο δημιουργος , αυτο ειναι μεγαλη ευθυνη και απαιτει μεγαλη μοναξια . Ηθελα να ημουν και εγω μια ρανιδα χρωματος . Ηθελα να αποτελεσω το ζωντανο χαος , καθως οταν βαζεις το συμπαν σε ταξη μετα καλυπτεις εκεινες τις χαραδρες αναμεσα στα ονειρο και στην πραγματικοτητα . Δεν ηθελα να στερησω στον κοσμο την ευκαιρια να αποδεκτουν την ενοτητα του ονειρου με εκεινη της ευθυνης . Ηθελα να υπαρχει τετοια πολυποκοτητα οσο και η ζωη μας τωρα . 
  Κακα τα ψεματα ο κοσμος που εχτισα ειναι κατ'εικονα και καθ'ομοιωση του δικου μας . Δεν αλλαξα το μεγαλειο του , οπως παρατηρησες  . Αλλαξα  τις λεξεις που δημιουργουν τον κοσμο , τους εδωσα ζωη και πρακτικοτητα , αλλαξα τον τροπο σκεψης , του εδωσα ελπιδα και την ευθυνη να γνωριζει πως τα παντα εξαρτιονται απο αυτον . Πειραξα λιγακι εμας , αυτο ηταν ολο . Αυτο αρκουσε για να δημιουργησω την ευτυχια . 
  Να το παλι εκεινο το μειδιαμα . Τωρα μου το μετεδωσες και εμενα . Ναι ξερω οσα λεω ειναι ανοησιες γιατι δεν μπορω ουτε λιγο να προσεγγισω το τι ειναι εκεινο που καθιστα τη ζωη πολυπλοκη . Παρολα αυτα σχολιαζω και με περισσιο θρασσος καθομαι και αναδημιουργω . Μου φαινεται τοσο ειρωνικο το γεγονος οτι αγαπαω το απειρο , οταν αυτο δεν εχει καν προσωπο .Εφιαλτικη εικονα δεν νομιζεις ; Παλι γελας . Μααα , δεν μπορει κατι θα εχεις να μου πεις , ενα <<Μπραβο>> , ενα <<Σωπα>>, ενα <<Ξεκολλα>> . Εσυ , παλι , πλαι σε αυτην την ροζασμιενη κουρτινα στεκεσαι και  μου χαμογελας . Μαλλον αυτος ειναι ο ορισμος της φιλιας  , να ακους την ανοησια του αλλου με υπομονη και στο τελος να του αφηνεις μια πικρια που δεν μαντεψες τη σιωπη του , που στο βαθος τελικα ειναι ευτυχια γιατι ξερεις πως σε καταλαβε απολυτα . 

                         Σε ευχαριστω ρε φιλε που ησουνα εδω .....








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου